کیرم تو این دنیا ...
دنیایی که پر از دروغه
پر از نیرنگه
پر از دو رنگیه
پر از ظلمه
پر از مال مردم خوریه
تا کی باید چشامونو به روی بدبختی ها و زشتی ها ببندیم ؟
تا کی باید به دیدن گل و بلبل دل خوش کنیم ؟
تا کی باید به هیچ و پوچ دل خوش کنیم ؟
تا کی باید آدمای مفت خور و شکم گنده ای رو که با هزار دوز و کلک ،
مال کسی رو میخورن که بجای نان علف میخوره تحمل کنیم و صدامونم در نیاد ؟
خایه خود کشی کردنم نداریم ...
ریدم تو این کره خاکی که اینهمه زشتی رو بدوش میکشه و منشأشون ( یعنی انسانو ) تحمل میکنه .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر